W ramach obchodów 50. rocznicy Powstania Poznańskiego Czerwca '56 Teatr Ósmego Dnia przygotował spektakl pomyślany jako ciąg obrazów i wydarzeń rozgrywających się w wielopoziomowej przestrzeni, opowiadający historię macierzyństwa i śmierci językiem groteski i dramatu.
Spektakl łączący elementy teatru aktorskiego z efektami scenograficznymi, multimedialnymi oraz specjalnie skomponowaną muzyką, stanowi piękną opowieść o współczesnych kobietach będących ikoną naszych czasów. "Kobiety, matki dają początek życiu. Ich zasługą jest cud narodzin, jego jedyność i niepowtarzalność. Rytualnie radosne, bajkowo liryczne i czułe początki istnienia to ich kreacja i zasługa. Jednak potem właśnie one doznają największej z klęsk - doznają utraty. Życie wydzierane jest z ich objęć. To jedyne i niepowtarzalne odchodzi w chaos świata. Świata niesprawiedliwego i okrutnego. Orientują się, że całkiem tego nieświadome rodziły i cierpliwie pielęgnowały katów i ofiary. I tak metafizyce narodzin przeciwstawia się wszechogarniająca bylejakośći anonimowość śmierci. Kobiety jednak buntują się przeciw tej stracie, przeciw roli rodzicielek mięsa armatniego, rodzicielek proroków i bohaterów. Kobiety chcą cudu normalności i kontynuacji (...). Kobiety stają razem po stronie życia, przeciw stracie." (Teatr Ósmego Dnia)
Premiera w Poznaniu (Wolne Tory) 28 czerwca 2006.