Październik 1964 – grupa studentów filologii polskiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zakłada Studencki Teatr Poezji „Ósmego Dnia”. Wśród założycieli są Tomasz Szymański – kierownik zespołu, Sława Baranowska, Stanisław Barańczak, Anna Bryłka, Elżbieta Einbacher, Janusz Grot, Janina Karasińska, Marek Kirschke, Waldemar Leiser, Danuta Pawlina, Lech Raczak.
3 grudnia 1964 – premiera pierwszego spektaklu
Treść gorejąca
Montaż wierszy Juliana Tuwima
Scenariusz, reżyseria: Tomasz Szymański
Scenografia: Elżbieta Einbacher
Opracowanie muzyczne: Anna Bryłka
Wykonawcy: Sława Baranowska, Anna Bryłka (fortepian), Danuta Pawlina, Janusz Grot, Tomasz Szymański
Luty 1965 – premiera spektaklu
Ziemia jest okrągła
Montaż wierszy Jadwigi Badowskiej
Scenariusz, reżyseria: Tomasz Szymański
Scenografia: Tadeusz Badowski
Wykonawcy: Sława Baranowska, Marek Kirschke, Tomasz Szymański
Marzec 1965 – premiera spektaklu
Fale doświadczeń
Montaż wierszy Anny Achmatowej, Borysa Pasternaka, Osipa Mandelsztama
Scenariusz: Stanisław Barańczak
Reżyseria: Tomasz Szymański
Scenografia: Witold Wąsik
Muzyka: Agnieszka Duczmal
Wykonawcy: Wiesława Abramowicz, Agnieszka Duczmal (flet), Danuta Pawlina, Janusz Grot, Marek Kirschke, Tomasz Szymański
22 maja 1965 – premiera spektaklu
Wielki Testament
Według Françoisa Villona
Scenariusz: Stanisław Barańczak
Reżyseria: Tomasz Szymański
Scenografia: Witold Wąsik
Muzyka: Agnieszka Duczmal, Henryk Duczmal
Wykonawcy: Danuta Dolacka, Agnieszka Duczmal (flet), Janina Karasińska, Ewa Klockiewicz, Janusz Grot, Marek Kirschke, Waldemar Leiser, Lech Raczak, Andrzej Szudera (gitara), Tomasz Szymański
Listopad 1965 – premiera spektaklu
Lalek
Zbigniew Herbert
Reżyseria: Tomasz Szymański
Scenografia: Witold Wąsik
Wykonawcy: Danuta Dolacka, Janina Karasińska, Ewa Klockiewicz, Danuta Pawlina, Janusz Grot, Marek Kirschke, Waldemar Leiser, Lech Raczak, Andrzej Szalbierz, Tomasz Szymański, Bartłomiej Zieliński
Kwiecień 1966 – polska prapremiera spektaklu
Męczeństwo i śmierć Jean-Paul Marata przedstawione przez zespół aktorski przytułku w Charenton pod kierownictwem pana de Sade’a
Peter Weiss
Reżyseria: Tomasz Szymański
Scenografia: Witold Wąsik
Muzyka: Anna Urlich
Wykonawcy: Ewa Kaczmarek, Janina Karasińska, Ewa Klockiewicz, Agnieszka Ratajczak, Piotr Frydryszek, Janusz Grot, Marek Kirschke, Waldemar Leiser, Lech Raczak, Jan Stryjski, Andrzej Szalbierz, Tomasz Szymański, Bartłomiej Zieliński, Andrzej Zygmunt, Zbigniew Żółciak
8 kwietnia 1967 – premiera spektaklu
Warszawianka
Według Stanisława Wyspiańskiego
Scenariusz, inscenizacja, reżyseria: Zbigniew Osiński
Kompozycja przestrzeni i kostiumy: Witold Wąsik
Muzyka: Ryszard Stachowski
Wykonawcy: Elżbieta Kalemba, Janina Karasińska, Piotr Frydryszek, Janusz Grot, Marek Kirschke, Waldemar Leiser, Lech Raczak
8 czerwca 1967 – premiera spektaklu
Taniec śmierci i pomyślności
Według wierszy Wielemira Chlebnikowa
Scenariusz: Stanisław Barańczak i Lech Raczak
Inscenizacja, reżyseria: Lech Raczak
Scenografia: Witold Wąsik
Wykonawcy: Danuta Dolacka, Maria Grzegorczyk, Janusz Grot, Bartłomiej Zieliński, Zbigniew Żółciak
30 października 1967 – premiera spektaklu
Ziemia jałowa
Według Thomasa Stearnsa Eliota
Scenariusz, reżyseria: Tomasz Szymański
Scenografia: Witold Wąsik
Wykonawcy: Danuta Dolacka, Janusz Grot, Marek Kirschke, Waldemar Leiser, Tomasz Szymański
Styczeń 1968 – premiera spektaklu
Edward II, burzliwe panowanie i żałosna śmierć króla Anglii z tragicznym upadkiem dumnego Mortimera
Według Christophera Marlowe’a
Adaptacja tekstu, reżyseria: Tomasz Szymański
Scenografia: Witold Wąsik
Kierownictwo techniczne: Jacek Duch
Wykonawcy: Agnieszka Ratajczak, Andrzej Czerwiński, Janusz Grot, Marek Kirschke, Waldemar Leiser, Romuald Melerowicz, Lech Raczak, Marek Raczak, Andrzej Szalbierz, Roman Szmeterling, Tomasz Szymański, Bartłomiej Zieliński, Zbigniew Żółciak
Marzec 1968 – członkowie i współpracownicy Teatru aktywnie uczestniczą w studenckim ruchu protestu, wśród aresztowanych w Poznaniu jest Waldemar Leiser.
Lato 1968 – z zespołu odchodzi Tomasz Szymański, kierownikiem Teatru zostaje Lech Raczak.
18 października 1968 – premiera spektaklu
Chwila bez imienia
Montaż wierszy Krzysztofa Kamila Baczyńskiego i Tadeusza Gajcego
Scenariusz: Elżbieta Kalemba, Ryszard Kacperski
Reżyseria: Ryszard Kacperski
Scenografia: Witold Wąsik
Muzyka: Paweł Zaremba
Wykonawcy: Elżbieta Kalemba, Alina Leciejewska, Gracjanna Zacharska, Waldemar Leiser, Zbigniew Żółciak
Listopad 1968 – premiera spektaklu
Duma o hetmanie
Według Stefana Żeromskiego
Scenariusz, reżyseria: Lech Raczak
Scenografia, kostiumy: Witold Wąsik
Wykonawcy: Elżbieta Kalemba, Ryszard Kacperski, Marek Kirschke, Waldemar Leiser, Zbigniew Żółciak
2 maja 1969 – premiera drugiej wersji Dumy o hetmanie według tekstów Stefana Żeromskiego i Tadeusza Gajcego (w tej samej obsadzie aktorskiej). Scenariusz, reżyseria: Zbigniew Spychalski i Lech Raczak.
3 grudnia 1969 – premiera spektaklu
Escurial
Według tekstów Michela de Ghelderode’a, Miguela de Cervantesa, Władysława Broniewskiego, Adama Ważyka i innych
Realizacja zespołowa
Scenariusz, reżyseria: Marek Kirschke, Lech Raczak
Scenografia: Witold Wąsik, Janusz Froelich
Wykonawcy: Mariola Bilska (od sierpnia 1970 – Elżbieta Kalemba), Gabriela Bochniak, Jacek Hoffmann, Ryszard Kacperski, Marek Kirschke, Waldemar Leiser, Lech Raczak, Tadeusz Skutnik, Zbigniew Żółciak
28 kwietnia 1970 – premiera spektaklu
Wprowadzenie do…
Według tekstów Fiodora Dostojewskiego, Bohdana Drozdowskiego, Mikołaja Kononowa, Włodzimierza Lenina i innych
Realizacja zespołowa
Scenariusz, reżyseria: Lech Raczak
Współpraca plastyczna: Witold Wąsik
Kierownictwo techniczne: Marek Raczak
Wykonawcy: Gabriela Bochniak / Elżbieta Kalemba, Jacek Hoffmann, Ryszard Kacperski, Marek Kirschke, Waldemar Leiser
6 sierpnia 1971 – premiera spektaklu ulicznego
Sztafeta
Według tekstów Biblii, Stanisława Barańczaka, Władysława Broniewskiego, Fiodora Dostojewskiego, Tadeusza Janiszewskiego, Włodzimierza Lenina, Tadeusza Nowaka
Scenariusz, reżyseria: Lech Raczak
Muzyka: Roman Sidor
Wykonawcy: Barbara Pietrzykowska, Bogdan Dołowicz, Lech Dymarski, Tadeusz Janiszewski (debiut aktorski), Lech Raczak, Jerzy Strykowski
26 września 1971 – premiera spektaklu Jednym tchem na XI Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Studenckich w Zagrzebiu; nagroda dla najlepszego przedstawienia festiwalu.
19 grudnia 1971 – Teatr Ósmego Dnia otrzymuje na VIII Łódzkich Spotkaniach Teatralnych nagrodę zespołową Ministra Kultury i Sztuki, Lech Raczak – nagrodę za reżyserię, a spektakl Jednym tchem – nagrodę dziennikarzy.
Wrzesień 1972 – premiera drugiej wersji spektaklu Jednym tchem, poszerzonej o nową część Codzienny marsz.
21 października 1972 – premiera spektaklu Integracja; debiut aktorski Ewy Wójciak.
10 lipca 1973 – premiera spektaklu Wizja lokalna; debiut aktorski Marcina Kęszyckiego.
Październik 1973 – premiera drugiej wersji spektaklu Wizja lokalna.
4 kwietnia 1974 – Urząd Miejski w Poznaniu przyznaje Teatrowi Ósmego Dnia siedzibę – piwnice w budynku przy ul. Śniadeckich 12.
28 lutego 1975 – premiera spektaklu Musimy poprzestać na tym, co tu nazwano rajem na ziemi…?; debiut aktorski Adama Borowskiego.
30 stycznia 1976 – aktorzy Teatru Ósmego Dnia biorą udział w akcji zbierania podpisów pod protestami w sprawie zmiany Konstytucji. Ewa Wójciak i Tadeusz Janiszewski zostają zatrzymani i poddani rewizji.
7 czerwca 1976 – Urząd Miejski w Poznaniu odbiera Teatrowi wcześniej przyznaną siedzibę.
16 marca 1977 – rewizje w mieszkaniach Adama Borowskiego, Tadeusza Janiszewskiego, Marcina Kęszyckiego, Waldemara Modestowicza, Jerzego Nowackiego, Lecha Raczaka, Romana Radomskiego, Tomasza Stachowskiego.
22 marca 1977 – cenzura odmawia wydania zgody na premierę Przeceny dla wszystkich; odbywa się pokaz zamknięty przedstawienia.
Marzec 1977 – Wydział Kultury Zarządu Głównego Socjalistycznego Związku Studentów (SZSP) wydaje zakaz występów Teatru Ósmego Dnia na Łódzkich Spotkaniach Teatralnych i innych imprezach studenckich poza Poznaniem.
8 czerwca 1977 – po uzyskaniu zgody cenzury odbywa się oficjalna premiera spektaklu Przecena dla wszystkich.
26 kwietnia 1978 – w drodze na Konfrontacje Młodego Teatru w Lublinie zatrzymani zostają w Warszawie członkowie i współpracownicy Teatru Ósmego Dnia: Roman Radomski, Tomasz Stachowski, Jadwiga Jurga, Piotr Jurga, Beata Ziemska (oskarżeni o napaść na kontrolera MZK i pobicie dwóch milicjantów).
Maj 1978 – Zarząd Wojewódzki SZSP zabrania Teatrowi prezentowania Przeceny dla wszystkich, a prasa dostaje zakaz pisania pozytywnych recenzji ze spektakli Teatru Ósmego Dnia.
9 września 1978 – Sąd Rejonowy w Warszawie wydaje wyrok w sprawie pobicia milicjantów: Tomasz Stachowski zostaje skazany na rok pozbawienia wolności (później zamieniony na karę w zawieszeniu), pozostałe osoby otrzymują kary pozbawienia wolności w zawieszeniu na 4 lata i kary grzywny.
Wrzesień 1978 – Teatr organizuje akcję uliczną Poezja na ulicE! w ramach I Międzynarodowych Spotkań Teatru Otwartego Oleśnica–Wrocław.
1 października 1978 – Teatr Ósmego Dnia, wspólnie z grupami Triple Action Theatre z Wielkiej Brytanii i GIT z Hiszpanii, przeprowadza we Wrocławiu uliczną manifestację teatralną Liberté d'expression.
11 maja 1979 – premiera spektaklu Ach, jakże godnie żyliśmy, który dwa dni później, na Konfrontacjach Młodego Teatru w Lublinie otrzymuje wszystkie nagrody: Nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Nagrodę Dziennikarzy i Nagrodę Komisji Konfrontacji Młodego Teatru.
1 czerwca 1979 – na mocy porozumienia między SZSP a Ministerstwem Kultury i Sztuki następuje profesjonalizacja Teatru Ósmego Dnia; zespół otrzymuje etaty w Estradzie Poznańskiej.
16 maja 1980 – milicja, działając w porozumieniu z warszawskim SZSP, nie dopuszcza do zagrania Ach, jakże godnie żyliśmy w Klubie Stodoła w Warszawie.
21 maja 1980 – Ministerstwo Kultury i Sztuki nie zezwala na wyjazd Teatru na Festiwal Teatru Narodów do Amsterdamu.
11 września 1980 – w Teatrze Ósmego Dnia powstaje koło NSZZ „Solidarność”.
3 kwietnia 1981 – premiera spektaklu Więcej niż jedno życie.
Październik–listopad 1981 – tournée Teatru Ósmego Dnia po Meksyku.
13 grudnia 1981 – wprowadzenie stanu wojennego przerywa występy Teatru w Krakowie.
Styczeń–czerwiec 1982 – przedstawienia Teatru zostają zawieszone przez władze.
13 lutego 1982 – zespół Teatru bierze udział w demonstracji pod Pomnikiem Poznańskiego Czerwca ’56; kilku członków zespołu zostaje zatrzymanych, a Romana Radomskiego skazano na miesiąc aresztu.
19 i 20 czerwca 1982 – pierwsze nieoficjalne przedstawienia Przypowieści; dwa dni później zespół uzyskuje zgodę na wznowienie przedstawień.
28 czerwca 1982 – Estrada Poznańska daje wypowiedzenia wszystkim członkom zespołu; pod naciskiem opinii publicznej w lipcu decyzja zostaje cofnięta.
30 czerwca 1982 – oficjalna premiera spektaklu Przypowieść.
Wrzesień 1982 – w drugim obiegu, w Wydawnictwie „Krąg”, ukazuje się książka Zbigniewa Gluzy Ósmy dzień; wydanie drugie, poprawione, pod tytułem Ósmego Dnia – w Wydawnictwie KARTA w 1994 roku.
10 października 1982 – Marcin Kęszycki zostaje powołany do odbycia przeszkolenia wojskowego w specjalnej jednostce dla działaczy „Solidarności”, w ten sposób władze uniemożliwiają Teatrowi granie przedstawień.
4 grudnia 1982 – premiera spektaklu Wzlot, przygotowanego w kilka tygodni bez Marcina Kęszyckiego.
Grudzień 1982 – Nagroda Kulturalna Tymczasowej Komisji Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” dla zespołu Teatru Ósmego Dnia za działalność w roku 1982.
7 września 1983 – premiera spektaklu Raport z oblężonego miasta w ramach I Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Ulicznych w Jeleniej Górze.
15 maja 1984 – Teatr inauguruje działalność w przyznanej przez władze miasta siedzibie na osiedlu Rataje w Poznaniu.
1 czerwca 1984 – Ministerstwo Kultury i Sztuki cofa zgodę na wyjazd zespołu do Szwajcarii i RFN.
25 czerwca 1984 – Urząd Wojewódzki cofa dotację na działalność Teatru.
28–31 lipca 1984 – wszyscy członkowie zespołu otrzymują wymówienia; władze miasta odbierają Teatrowi siedzibę.
Wrzesień 1984 – premiera akcji ulicznej Cuda i mięso w Lubomierzu, w ramach II Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Ulicznych.
17–22 września 1984 – cyklem przedstawień w Kościele Miłosierdzia Bożego w Warszawie Teatr Ósmego Dnia rozpoczyna działalność w drugim obiegu.
Kwiecień 1985 – władze poznańskiego Uniwersytetu (UAM) pod naciskiem KC PZPR zakazują w ostatniej chwili premiery Piołunu w jednej z sal uniwersyteckich. Odbywa się zamknięty pokaz spektaklu.
25 kwietnia 1985 – premiera spektaklu Piołun w kościele w Mistrzejowicach.
Czerwiec 1985 – czerwiec 1986 – Teatr Ósmego Dnia działa równocześnie w Polsce i za granicą; część zespołu, która otrzymała paszporty, prezentuje Auto-da-fé (premiera polska: 18 czerwca 1985) na zachodzie Europy, pozostali grają Małą Apokalipsę w kościołach w Polsce.
22 czerwca 1985 – Adam Borowski, Tadeusz Janiszewski, Tomasz Stachowski i Leszek Sczaniecki wyjeżdżają z Auto-da-fé na międzynarodowy festiwal teatralny w Blois we Francji.
26 czerwca 1985 – premiera spektaklu Auto-da-fé w Blois. Rozpoczyna się tournée Teatru po europejskich festiwalach. Na festiwalu w Edynburgu Teatr otrzymuje Fringe First Award za spektakl Auto-da-fé, w Walii przygotuje akcję uliczną Apokalipsa.
29 czerwca 1985 – premiera spektaklu Mała Apokalipsa w sali przy kościele Matki Boskiej Bolesnej w Poznaniu.
Styczeń 1986 – na Zachód wyjeżdża Lech Raczak.
Maj 1986 – premiera spektaklu ulicznego Jeśli pewnego dnia w mieście szczęśliwym… w Malmö w Szwecji.
Lipiec 1986 – luty 1989 – Teatr Ósmego Dnia działa wyłącznie na Zachodzie, od 1988 roku w pełnym składzie (bez Romana Radomskiego, który odszedł z Teatru).
Grudzień 1986 – premiera spektaklu ulicznego Passegiata a Mezz’aria (Spacerując ponad ziemią…) na Sycylii. Reżyseria: Lech Raczak. Wykonawcy: Daria Anfelli, Michèle Kramers, Barbara Theobaldt, Adam Borowski, Tadeusz Janiszewski, Tomasz Stachowski i inni.
5 listopada 1987 – na Zachód wyjeżdża Ewa Wójciak.
30 kwietnia 1988 – na Zachód wyjeżdża Marcin Kęszycki.
14 maja – 20 września 1989 – Teatr Ósmego Dnia bierze udział w międzynarodowym wędrownym festiwalu Mir Caravane, w ramach którego dwanaście teatrów europejskich pokonuje trasę z Moskwy do Paryża. Poza prezentacjami własnych przedstawień przygotowują wspólne widowisko Odysea ’89. 28 maja w Moskwie odbywa się premiera spektaklu Teatru Ósmego Dnia Mięso.
Jesień 1990 – powrót zespołu Teatru Ósmego Dnia na stałe do Polski.
1990 – współpracę z Teatrem rozpoczyna Jacek Chmaj, autor scenografii i współtwórca wszystkich przedstawień, począwszy od Ziemi niczyjej.
1990 – powstaje film dokumentalny o Teatrze Ósmego Dnia Droga w reżyserii Andrzeja Titkowa.
18 stycznia 1991 – premiera spektaklu Ziemia niczyja.
Maj 1991 – premiera spektaklu Wschód w ramach Open Ohr Festival w Moguncji. Przedstawienie uliczne zrealizowane przez zespół Teatru Ósmego Dnia we współpracy z Teatrem Provisorium z Lublina i Teatrem Biuro Podróży z Poznania.
1991 – powstaje film dokumentalny o Teatrze Ósmego Dnia Eksmisja w reżyserii Marka Nowakowskiego.
Marzec 1992 – Teatr otrzymuje dotację władz miasta i własną siedzibę przy ul. Ratajczaka 44 w Poznaniu.
6 listopada 1992 – premiera spektaklu Requiem.
1992 – powstaje film dokumentalny Teater Attonde Dagen (Teatr Ósmego Dnia) w reżyserii Joanny Helander i Bo Perssona.
12 maja 1993 – telewizyjna wersja spektaklu Ziemia niczyja; realizacja: Dariusz Pawelec.
1993 – z Teatru odchodzi Lech Raczak, dyrektorem naczelnym zostaje Tadeusz Janiszewski, a kierownikiem artystycznym Ewa Wójciak.
Czerwiec 1993 – premiera drugiej wersji spektaklu Ziemia niczyja.
1993 – powstaje film dokumentalny Głos w reżyserii Marka Nowakowskiego, rejestrujący spotkanie członków Teatru z Wienediktem Jerofiejewem w Moskwie w 1989 roku.
2 lipca 1993 – premiera spektaklu Sabat.
4 listopada 1994 – premiera spektaklu Tańcz, póki możesz w Oldenburgu w Niemczech.
2 grudnia 1994 – miesięcznik „Teatr” przyznaje Nagrodę im. Konrada Swinarskiego za osiągnięcia w dziedzinie reżyserii Lechowi Raczakowi oraz aktorom Teatru Ósmego Dnia – współtwórcom przedstawień – za całokształt działalności artystycznej.
1994 – powstaje film dokumentalny Więcej niż jeden teatr w reżyserii Doroty Latour i Ewy Wanat, zrealizowany z okazji 30-lecia Teatru Ósmego Dnia.
22 maja 1998 – premiera widowiska Ultimus na Światowej Wystawie EXPO ’98 w Lizbonie.
2 czerwca 1998 – premiera spektaklu Szczyt w Sztokholmie.
15 sierpnia – 6 września 1999 – Teatr Ósmego Dnia wyjeżdża do Danii na zaproszenie organizatorów 35. Festiwalu Sztuki w Ǻrhus. Prezentuje tam spektakl Szczyt i plenerowe widowisko Po drugiej stronie poświęcone 10. rocznicy upadku muru berlińskiego, przygotowane we współpracy z instytutem Peter Sabroe Seminariet.
2000 – ze stanowiska dyrektora rezygnuje Tadeusz Janiszewski, dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru zostaje Ewa Wójciak.
8 czerwca 2000 – Teatr Ósmego Dnia we współpracy z Kulturetage z Oldenburga prezentuje widowisko A jednak się kręci podczas EXPO Hanower 2000.
11 czerwca 2000 – premiera spektaklu Arka podczas Holzminden Festival 2000 w Niemczech; przez kolejne lata Arka będzie prezentowana na światowych festiwalach.
15–16 maja 2003 – projekt plenerowy Teatru Ósmego Dnia Miasto w Starej Rzeźni w Poznaniu. Biorą w nim udział: Teatr Ósmego Dnia, Teatr Biuro Podróży, Porywacze Ciał, Teatr Usta Usta, Teatr Strefa Ciszy.
11 czerwca 2003 – premiera spektaklu Portiernia.
2003 – ukazuje się książka Juliusza Tyszki Teatr Ósmego Dnia – pierwsze dziesięciolecie (1964–1973). W głównym nurcie przemian teatru studenckiego i poszukującego na świecie.
28 czerwca 2006 – premiera spektaklu plenerowego Czas Matek w ramach obchodów rocznicy Czerwca ’56.
10 stycznia 2007 – premiera spektaklu Teczki.
3 lipca 2007 – Teatr Ósmego Dnia otrzymuje Nagrodę Specjalną za spektakl Teczki w XIII Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.
27 marca 2008 – Sekcja Krytyków Teatralnych Polskiego Ośrodka Międzynarodowego Instytutu Teatralnego (ITI-UNESCO) nagradza Teatr Ósmego Dnia za popularyzację polskiej kultury za granicą.
2008 – telewizyjna wersja spektaklu Teczki, reżyseria telewizyjna: Mariusz Malec.
22 października – 15 listopada 2008 – Teatr Ósmego Dnia gra Teczki w Stanach Zjednoczonych; 20 przedstawień w Nowym Yorku, w sali Teatru 59E59 oraz 4 spektakle na deskach John Waldron Arts Center Indiana University w Bloomington; Portal nytheatrecast uznaje Teczki za jedno z 24 wyróżniających się przedstawień roku 2008.
Opracowała Paulina Skorupska
