Trzy performerki badaczki-opowiadaczki wracają do świata szkolnego wuefu, będą odtwarzać kolejne elementy wuefowej rutyny, tym razem jednak wzbogaconej o nienazwane dotąd perspektywy, tak by jak najszczerzej ukazać całość tego doświadczenia, które jest przecież czymś dużo więcej niż 45 minutami gier zespołowych…

W oparciu o własne przeżycia i refleksje z okresu dojrzewania, a także zebrane głosy koleżanek i znajomych, wzbogacone o badania i przekazy medialne chcemy stworzyć polifoniczną opowieść performatywną o ciele, ruchu i utracie wpisanej w okres dojrzewania. Chcemy by powrót po latach do lekcji wuefu był gestem uwolnienia myśli i doświadczeń, których najpierw musiałyśmy się wstydzić z powodu tabu nałożonego na rozwijające się kobiece ciało, a które potem musiałyśmy zlekceważyć jako zbyt nieistotne w szerokiej perspektywie politycznych konfliktów. Bo kogo obchodzi czternastolatka z nieogolonymi pachwinami, zbyt skrępowana, żeby pójść na basen? Jaki to problem w skali świata nie wiedzieć czy wolno mi się ogolić, czy to okej, czy już trochę raczej zboczone? Chcemy nadać tym przeżyciom obraz i kształt, upomnieć się o ich miejsce w publicznej debacie i rozpoznanie w nich formacyjnej siły kształtującej kolejne pokolenia dojrzewających dziewczyn. Jednocześnie chcemy wyobrazić sobie świat, w którym możemy odzyskać radość z ciała neutralnego: które po prostu stoi, skacze, rusza się, jest.

Kierunek naszych poszukiwań i improwizacji wyznaczać będą cztery główne
tematy:
I ŚWIADOMOŚĆ CIAŁA
II KOBIECOŚĆ_MĘSKOŚĆ
III OKRES
IV WIARA W SIEBIE