Arka wciąż przypomina nam, że żyjemy w epoce uciekinierów, tułaczy i koczowników, którzy przemierzają kontynenty, ogrzewają dusze wspomnieniami duchowego czy etycznego, niebiańskiego czy geograficznego, prawdziwego czy urojonego domu. Jego symbolem w spektaklu jest wielki uskrzydlony statek – wielopoziomowa, ruchoma scena, kolejne wcielenia Arki Noego, która, gdy przymkniemy powieki, może przeobrazić się w łódź Eneasza, Mayflower czy skleconą z gumowych pontonów kubańską tratwę dryfującą ku wybrzeżom Florydy. Dla bohaterów spektaklu, wędrowców, jest na przemian domem, gdzie ożywają wspomnienia, świątynią, gdzie każdy zwraca się do swego Boga, miejscem święta, tańca i radości. Ożywiony obecnością aktorów, lśniący metalowymi żaglami, migotliwie zmieniający swój kształt w świetle reflektorów statek przesuwa się wśród publiczności, by w końcu rozwinąć purpurowe skrzydła i utrwalić na długo obraz niestrudzonych wędrowców ku ziemi obiecanej.
Premiera spektaklu odbyła się podczas Festiwalu w Holzminden, 11 czerwca 2000. W Polsce po raz pierwszy Arkę zaprezentowano 23 czerwca 2000 w Poznaniu. Widowisko było pokazywane także w wielu miejscach za granicą, podczas międzynarodowych tournée zespołu, m.in. w Hiszpanii na Festiwalu Teatrów Ulicznych w Valladolid, Szkocji, Anglii, Holandii, Niemczech, Portugalii, Francji, Czechach oraz podczas Festival Internationales Cervantino w meksykańskim Guanajuanto.