Zmarły w 1986 roku w wieku 32 lat, Philips Dimitri Galas – dramaturg, aktor, artysta cyrkowy i plastyk, był twórcą nowej formy scenicznej, którą sam nazwał „Avant-Vaudeville”. Wyrosła ona z jego własnych doświadczeń nabytych podczas pracy w europejskich i amerykańskich teatrach, cyrkach i kabaretach.

Przykładem tej formy jest monodram „Zemsta Czerwonych Bucików”, który przyniósł autorowi znaczące wyróżnienia (m.in. Weekly Theatre Award, oraz Hollywood Drama – Logue Award).
Amerykański tekst został przełożony, a właściwie przetworzony przez Sławomira Michała Chwastowskiego specjalnie dla Janusza Stolarskiego. Jest to dramat muzyczny, choć nie powstał do niego żaden zapis nutowy. W utworze muzyką jest sam aktor, wypowiadany przez niego tekst i wykonywane czynności.

Ze swobodą, dowcipem i ironią aktor przez godzinę opowiada nam historię artysty pracującego w amerykański show biznesie, muzyka, który kiedyś był „sławną dziecięcą gwiazdą, śpiewającą sensacją podróżnych scen”. Teraz pozostały mu jedynie niespełnione młodzieńcze ambicje i bezowocne oczekiwanie na wielki sukces. Teraźniejszość, to koszmar z najczarniejszych snów każdego artysty - gra na kontrabasie na weselach - nie „do kotleta”, lecz „do resztek na talerzu, do tego co się nie zmieściło…”.

Przeszłość ciąży nad nim jak klątwa rzucona przez dziecięca piosenkę o „Czerwonych Bucikach”. Klątwa, od której wciąż, na nowo „każdej nocy” próbuje się uwolnić.

Scenariusz i reżyseria: Sławomir Michał Chwastowski
na podstawie tekstu Philipa Dimitri Galasa
Wykonanie: Janusz Stolarski
Oprawa plastyczna: Bohdan Cieślak
Realizacja świateł: Renata Stolarska
Premiera: Teatr Polski w Poznaniu, 10.02.1995