CHŁOPAKI też płaczą. Mówią o sobie w osobie trzeciej, piszą teksty, miksują muzę, a w futerałach się niesie opowieść, się niesie historia ziom o tym jak jeden chłopak z drugim chłopakiem w pierdlu się w kręgu spotkał, joł. Słyszysz? To dźwięk medytacji ommm, która ich niesie daleko za kraty, za morza i lasy, gdzie by się chciało częściej, gdzie wolność powinna znaczyć coś więcej. Powinna znaczyć coś więcej niż podział na męskie i żeńskie.
Połączyła ich wspólna idea ratowania świata przed ciszą. Programowo będą łamać milczenie. Nazwały się Chłopaki. Grają razem od ładnych kilku lat ale nikt ich jeszcze nie słyszał. Może nie chciał słuchać. Prawo głosu to ich pierwsza publiczna wypowiedź. Będzie głośno.
Chłopaki. Prawo głosu to najnowszy projekt wrocławskiego Kolektywu Kobietostan. Artystki teatralne i performerki Agnieszka Bresler, Martyna Dębowska i Iwona Konecka podejmą w nim temat prowadzonej przez siebie w zakładach karnych pracy teatralnej wokół konstruktu płci. Wykorzystując formę anamorficznego* koncertu performatywnego i scenicznego dokumentu, spróbują wyprowadzić język na skraj, a własne doświadczenie na powierzchnię. Do kolektywnej pracy nad tym przedsięwzięciem zaprosiły twórczynię interdyscyplinarną Weronikę Fibich, w zasady kapeli wpisując płynność, dobrostan i afirmację bałaganu.
- anamorfoza (gr. anamórphōsis – przekształcenie) – celowa deformacja obrazu, która może pokazać obraz niezdeformowany poprzez np. odbicie jej w zwierciadle wypukłym, ściśnięcie lub rozciągnięcie obrazu zdeformowanego. Anamorfoza w malarstwie może ukazać oryginał, jeśli na płótno malarskie spojrzy się pod odpowiednim kątem.
Koncept i wykonanie: Agnieszka Bresler
Tekst i wykonanie: Martyna Dębowska
Reżyseria i wykonanie: Weronika Fibich
Muzyka i wykonanie: Iwona Konecka