O trzecim już spotkaniu w ramach „Teatru Poezji: teraz” Szczepan Kopyt pisze tak:
„Choć wiele w nich rejestrów potoczystej i potocznej mowy, przechwyceń oraz strategii montażu poetyckiego, ostatnią rzeczą, o którą można oskarżyć wiersze Ilony Witkowskiej jest rozgadanie. Chociaż składają się z fragmentów codzienności i, zdawałoby się, przy pierwszym kontakcie nie wychylają głowy ponad nią, strategia ta jest przewrotnym kamuflażem: sprawy leżą raczej na ostrzu noża. Kłopot jaki sprawiają krytykom rozwibrowane wersy poetki z Sokołowska jest jednak ucztą dla tych, które i którzy nadstawią uszu i dokonają inwestycji uważności i wyobraźni. Poetka zaprezentuje wiersze ze swojej najnowszej książki »gdzie są moje dzieci«, która ukaże się lada dzień.”